Pijn als angst voor een spinnetje

In de vorige blogpost was ik laaiend enthousiast. Lyrisch zou je zelf kunnen zeggen. Ik beschreef ons ingenieuze brein als “the boss” die op een sublieme manier de verschillende beschermende systemen aanstuurt. Het brein als dirigent van het orkest. Een heerlijk schouwspel van samenwerking, versterking, verzwakking en continue golven van verandering. Als ware het het unieke Wiener Philharmoniker …

“Ja maar Steven, je gaat mij nu toch niet vertellen dat het altijd rozengeur en manenschijn is? Het loopt toch ook soms minder goed? Ik heb ook al eens ambras met mijn baas?” Tja, uiteraard loopt het niet altijd op de gewenste manier…

Iedere baas heeft zijn gebreken… Natuurlijk luistert het brein niet altijd naar de signalen die binnenlopen… Natuurlijk gaat het soms signalen verkeerd interpreteren… Natuurlijk gaat het soms eens overreageren op een bepaalde gebeurtenis…. En natuurlijk neemt het ook beslissingen die soms niet logisch zijn.

“De grote baas is niet altijd makkelijk te overtuigen!”

Bij langdurige pijnklachten is dit vaak het geval. De evaluatie van de grote baas strookt dan soms niet meer met de werkelijkheid. En dit gaat alles gaan bepalen. Ik zal het vandaag eens illustreren met een ander voorbeeld, het eens in een ander perspectief tonen.

Je kan het in zekere zin vergelijken met panische angst voor een klein spinnetje. Als we objectief kijken, kan dat minuscule beestje met 8 minipootjes en een corpus van enkele milimeters jou weinig doen. Waarschijnlijk is die zelf al doodsbang door jou te zien. En voor veel mensen zal dit ook niets uitmaken. Jouw brein krijgt de signalen binnen en besluit: “ ‘t is chill mannekes, laat maar passeren!”. Je wandelt gewoon weg of zet het diertje buiten.

Maar… misschien ben je al eens gebeten geweest door een spin, heb je al eens een tarantula in je bed gevonden of vind je spinnenwebben gewoon vies. In dit geval krijgt jouw brein dezelfde signalen binnen en maar zal het orkest luidop beginnen spelen. Je begint te zweten, je hartslag gaat omhoog, je schreeuwt het ganse huis bij mekaar en springt op de tafel. “Boss” denkt dat je beschermd moet worden… Voor een eigenlijk niet reële dreiging!

Dit onder controle krijgen is niet eenvoudig, de “boss” valt niet altijd gemakkelijk te overtuigen. Grondige therapie is vaak nodig. Bij aanslepende pijnklachten is vaak hetzelfde principe van toepassing. De dirigent gaat soms eens de verkeerde toer op en sleurt het orkest met zich mee. En dat omgooien vraagt tijd en geduld maar kan zeker!

Bedankt alweer voor het lezen. Tot de volgende! En pieker niet over het spinnetje ;)

Steven