Wat hebben pijn, het brein en een orkest met mekaar te maken?

In de vorige blogpost spuwde ik mijn gal over het onterecht vereenvoudigen van chronische rugklachten. Daar ging ik nogal de negatieve toer op. Tijd voor wat positivisme. In een volgende reeks blogs wil ik graag dieper ingaan op mijn visie: namelijk hoe nuttig en complex ons lichaam is en hoe wonderlijk pijn in mekaar zit. Veel van wat ik in de komende blogs ga schrijven is gebaseerd op het werk van Moseley en Butler., 2 experten op dit vlak.

Pijn is er in allerlei vormen en maten zoals o zo veel mensen op dit moment ervaren. Het is dé reden waarom mensen naar een kinesist stappen. Het woord pijn is zeer negatief beladen. Zo negatief dat we eigenlijk vergeten waarom het er is. Het is namelijk één van de vele beschermende systemen uit ons lichaam! Samen met o.a. het immuunsysteem, de cognitie en het bewegingsstelsel zal het evenwicht in ons lichaam bewaard worden. En dit onder de deskundige leiding van het majestueuze brein.

Pijn voelen wil dus zeggen dat jouw brein denkt dat jouw lichaam bescherming nodig heeft. Zo nuttig zeg! Zo zal je voorkomen dat je jouw hand 2 uur op een gloeiend hete kookplaat laat liggen of leer je dat keihard tegen een muur schoppen helemaal niet zo tof is. Zonder pijn zouden we zonder het te beseffen schade oplopen. Leven zonder pijn is veel dramatischer dan leven met pijn! (voor de diehards: google hereditaire sensibele en autonome neuropathie).

“Brain is boss!”

Hoe verloopt het dus? Jouw lichaam pikt op dat er mogelijks “gevaar” is via allerlei sensoren. Je kneust bijvoorbeeld je bil (“een keun”) waarbij er een lokale bloeding ontstaat en allerlei stofjes vrijkomen. “Big Boss Brain” zal nu bepalen wat volgt na een grondige analyse van wat er binnenkomt, wat er rondom jou gaande is en wie je bent. Zo zal hij een actie selecteren. (hier vind je een ander voorbeeld)

• Tijdens een voetbalmatch: je merkt niets en doet verder (hoera!). De dag erna kan je dus plots zien “tiens, ik zit blauw” zonder dat je een signaal had gekregen.

• Ben je thuis alleen bezig dan zal je het misschien wel merken, eens goed vloeken, over je bil wrijven, een beetje manken, pijn voelen… En snel doorhebben dat het niet zo erg is.

“Het lichaam speelt als een uniek Wiener Philharmoniker”

Zie eens, wat een verschil in respons naargelang de situatie. Is dat niet fantastisch, wat een goeie baas die altijd de juiste beslissingen neemt! Hmm… doet onze baas het echt altijd goed?

Op een ingenieuze wijze vormen de verschillende beschermende systemen samen een fenomenaal orkest onder leiding van dirigent het brein. Een orkest dat samenwerkt, mekaar beïnvloedt, versterkt, verzwakt en continu voor verandering zorgt. Een uniek Wiener Philharmoniker …

Ik kan niet anders dan hier verder lyrisch over worden. Stay tuned voor de volgende blog van Kine Zonnekeer. Het wordt alleen maar boeiender!

Steven